Η Έλλη Στάη σίγουρα δεν είναι μόνο το "brand name Έλλη Στάη". Έχοντας δουλέψει μαζί της την εποχή που ήταν επικεφαλής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1 και της εκπομπής "Με τα μάτια της Έλλης" (ο τίτλος ανήκει στον Μίνωα Κυριακού και όχι στην ίδια) μπορώ να πω ότι δεν έχω γνωρίσει άλλον επαγγελματία με τη δική της ψυχραιμία. Πολλοί μπορεί να μην γνωρίζουν άλλες πτυχές της πέρα από το προφίλ της "Σιδηράς Κυρίας", όπως ότι είναι άνθρωπος γενναιόδωρος, με αναπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου. Έχει επίσης πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ- όχι μόνο ως πομπός, αλλά και ως δέκτης- ενδεικτικό μιας προσωπικότητας. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να είναι και "γλυκιά" και "στοργική" με την καθιερωμένη έννοια στην επαγγελματική της ζωή; Επειδή είναι γυναίκα;
Εξάλλου, η Στάη δοκιμάστηκε σε μία εποχή που ο ρόλος των γυναικών στην ελληνική τηλεόραση ήταν μάλλον διακοσμητικός. Έπρεπε να παλέψει και να πείσει για να αναλάβει "σοβαρά" ρεπορτάζ. Στην πορεία κατόρθωσε δε και κάτι ακόμα: όσοι έχουμε παρακολουθήσει της live εκπομπές της μάλλον θα συμφωνήσουμε πως κατά τη διάρκεια της κουβέντας έπαυε κανείς να στέκεται στο ‘pretty face’, καθώς ο δημοσιογραφικός της λόγος υπερίσχυε- δεν δίσταζε δε να ζορίζει ιδίως τους πολιτικούς όσο λίγοι (και δεν έφευγαν όλοι από το στούντιο χαμογελώντας). Ήταν εκείνη που μαζί με τον Σταμάτη Μαλέλη εγκαινίασαν τα περιβόητα "παράθυρα" στο τηλεοπτικό δελτίο, ενώ αργότερα αφουγκραζόμενη τη δυναμική του ίντερνετ ξεκίνησε το The TOC και το Womantoc.
Αυτή την περίοδο η ίδια διανύει ίσως την πιο ήρεμη φάση στη ζωή της -την οποία μάλιστα δεν διαπραγματεύεται. Είναι γιαγιά πλέον δύο εγγονιών ενώ περιμένει το τρίτο τον Ιούνιο, ρόλος που απολαμβάνει πολύ. Τίποτα όμως δεν αποκλείει βέβαια νέες περιπέτειες. Γιατί όπως λέει και η ίδια "ποτέ δεν μπορείς να αποκλείσεις τις εκπλήξεις της ζωής".
Ξεκινώντας ήθελα να σας ρωτήσω για το γενικό τοπίο στη χώρα και για έρευνες που μας κατατάσσουν χαμηλά με βάση τον δείκτη της διαφάνειας και της ελευθερίας του Τύπου. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τις έρευνες της Διεθνούς Διαφάνειας και του ευρωπαϊκού οργανισμού Media Freedom Rapid Response που κατατάσσουν την Ελλάδα στην 59η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες.
Δεν νομίζω ότι διολισθαίνουμε, απλώς είμαστε εκεί που είμαστε εδώ κι αρκετό καιρό γιατί έχουμε μια τάση για την αδιαφάνεια. Όμως, δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι δεν ζούμε σε καθεστώς δημοκρατίας, δεν έχουμε ένα καθεστώς που χαρακτηρίζεται κυρίως από τη διαφθορά. Πιστεύω ότι είμαστε σε μια πλήρη δημοκρατία κι απλώς υπάρχουν "παρατράγουδα" κατά περίπτωση και κατά θέμα. Κι αυτό το βιώνουμε πολλά χρόνια τώρα. Δεν κατατάσσω την Ελλάδα στις "τριτοκοσμικές χώρες" όσον αφορά το επίπεδο διαφθοράς, είναι πολύ γενικευμένο συμπέρασμα και ακραίο κατά τη γνώμη μου.
Κι όσον αφορά το τοπίο των media;
Το τοπίο των media έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία πάρα πολύ, γιατί έχουν αλλάξει βασικοί παράγοντες που ξέραμε. Καταρχήν, έχει εισβάλλει ορμητικά το ίντερνετ κι έχουν αλλάξει οι θέσεις επιρροής των διαφόρων ειδών. Ιδίως η τηλεόραση δεν είναι η τηλεόραση στην οποία δούλευα εγώ, που τότε ήταν το κυρίαρχο μέσο. Δεν είναι κυρίαρχη, υπάρχει όμως. Οι εφημερίδες δεν έχουν τις πωλήσεις που είχαν κάποτε, υπάρχουν όμως. Είναι μια προβληματική για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, εδώ και πολλά χρόνια. Το πώς θα "κουμπώσουν" τα Νέα Μέσα με τα παλιά είναι ζητούμενο. Η αλήθεια είναι όμως ότι επί της ουσίας κανένα δεν εξαφανίζεται και πως όλα βρίσκονται στη διαδικασία του "κουμπώματος" του ενός με το άλλο.
"Δεν βλέπω συγκλονιστικές αλλαγές στην τηλεόραση, όμως πιο παλιά κάθε κανάλι είχε τη δική του ταυτότητα. Τώρα φαίνεται να αποπνέουν την ίδια αντίληψη. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχει μια πανίσχυρη κυβέρνηση και μια συνολικά αδύναμη αντιπολίτευση."
Δεν είναι ανησυχητικό το γεγονός πως ιδίως οι νεότεροι ενημερώνονται με ό,τι "τους βγει στον τοίχο τους";
Το Ίντερνετ περιλαμβάνει από εφημερίδες ως εντελώς προσωπικού χαρακτήρα social media, αλλά υπάρχουν και οι συλλογικές προσπάθειες, σε μία από τις οποίες δουλεύεις κι εσύ και χαίρομαι που την είχα φτιάξει εγώ. Αυτά τα μέσα είναι πια αυτόνομες ιντερνετικές εφημερίδες και αρκετές πάνε καλά. Τα social media είναι άλλη υπόθεση. Παρακολουθούσα τις απολογίες του Ζούκερμπεργκ και άλλων επικεφαλής social media στο Κογκρέσο για την επικινδυνότητά τους όσον αφορά τα νέα παιδιά (σ.σ είχαν κληθεί να απολογηθούν για περιστατικά σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή παρενόχλησης μέσω των social media κόστισε τη ζωή σε παιδιά και νέους), το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Γιατί ακόμα δεν έχει θεσμοθετηθεί το πλαίσιο έτσι συνυπάρχει η μαύρη και η φωτεινή του πλευρά. Υπάρχουν όντως νέοι και μεγαλύτεροι που "ενημερώνονται" από το τι θα πει ο ένας και ο άλλος, άνθρωποι που δεν έχουν τις περγαμηνές. Που δεν είναι δημοσιογράφοι ώστε να ξέρουν τη δουλειά, αλλά και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για όσα μεταδίδουν. Αυτή είναι λοιπόν μια από τις σκοτεινές πλευρές που θα πρέπει με κάποιον τρόπο να οριοθετηθούν. Θα υπάρξει νομίζω αυτορρύθμιση κάποια στιγμή, δηλαδή από τους ίδιους τους χρήστες.
Δες περισσότερα στο Womatoc.gr