Λένα Παπαληγούρα | "Είμαι πιστή, δοτική, αρκεί να μη νιώσω ότι ο άλλος προσπαθεί να με κλείσει σε κλουβί"

Η Λένα Παπαληγούρα μάς μιλά για την εποχή που ζούμε, τη δικτατορία της εικόνας και τα δικά της "όχι", "ίσως", "οπωσδήποτε".

ΓΡΑΦΕΙ: MissBloom TEAM

Έχει συνδεθεί με τους σπουδαιότερους ρόλους του κλασικού –και όχι μόνο– ρεπερτορίου. Μια γυναίκα δυνατή, που λατρεύει τις μεταμορφώσεις, δοτική, πιστή, αλλά με ανάγκη την ελευθερία. Η Λένα Παπαληγούρα μάς μιλά για την εποχή που ζούμε, τη δικτατορία της εικόνας και τα δικά της "όχι", "ίσως", "οπωσδήποτε".

H πρώτη ανάμνηση που έχει είναι από το Μαρόκο. Ένα από τα δεκάδες ταξίδια που έκανε με τους γονείς της, ήδη από μωρό. Ένα παιδί συνεσταλμένο, που γοητεύτηκε από την έννοια της μεταμόρφωσης, επένδυσε σε αυτήν και εξελίχθηκε σήμερα σε μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ηθοποιούς με επικούς ρόλους στο βιογραφικό της. Κοιτάζοντας το πρόσωπο της Λένας Παπαληγούρα, είναι σαν να κοιτάζεις ένα από τα master view της παι
δικής μας ηλικίας, σαν βλέπεις τη Νόρα, την Ιφιγένεια, την Ηλέκτρα, την Κατερίνα. Ρόλους που έχει ερμηνεύσει στο θέατρο, χαρακτήρες εντελώς
διαφορετικούς μεταξύ τους, που τους παρέδωσε στο κοινό με αυθεντικότητα.

Σαν μεταμόρφωση βίωσε και τη φωτογράφηση στο Harper’s Bazaar, με τοδυνατό της γέλιο να γεμίζει το στούντιο. "Μου αρέσει η μεταμόρφωση. Δε μου αρέσει να αναπαράγω τον εαυτό μου" λέει η Λένα Παπαληγούρα. "Όταν
έκανα την Ηλέκτρα, δούλεψα άλλους ήχους φωνής απ’ ό,τι στη Νόρα, για παράδειγμα, στην οποία αφιέρωσα μεγάλο μέρος της προσπάθειάς μου για να τοποθετήσω διαφορετικά το σώμα μου. Επειδή καμπουριάζω λίγο και αυτή η στάση δε θα ταίριαζε στη Νόρα, έκανα πολλή δουλειά πάνω σε αυτό. Συχνά τα τεχνικά πράγματα μπορεί να σου φωτίσουν διαφορετικές περιοχές που θα σε οδηγήσουν σε μια ισχυρή μεταμόρφωση στην οποία θα μπει και η ψυχή σου".

Της λέω ότι μου θυμίζει την Τίλντα Σουίντον, τον τρόπο που μεταμορφώνεται απολύτως, σαν να αφήνει πίσω της κάθε ίχνος αυτού που είναι ή των εμβληματικών ρόλων που έχει ερμηνεύσει. Φυσικά, της αρέσει πολύ η Σουίντον, η Μπλάνσετ, αλλά κυρίως η Κέιτ Γουίνσλετ, για λόγους που αφορούν καιτη στάση της απέναντι στη δικτατορία της εικόνας. "Μου αρέσει ο τρόπος που στέκεται απέναντι στην εποχή. Το γεγονός ότι λέει "δε θέλω να με κάνετε άλλη από αυτή που είμαι”. Για μένα η Γουίνσλετ είναι και ο λόγος που, ενώ το έχω σκεφθεί πολύ, δεν αφαιρώ την ελιά από το πρόσωπό μου. Ξέρω, θασου φανεί αστείο, είναι η πρώτη φορά που το λέω" εξομολογείται και πραγματικά με ξαφνιάζει. "Έχω κλείσει ραντεβού τρεις φορές για να τη βγάλω –δεν ξέρω, μπορεί στο μέλλον να το κάνω, τελικά–, αλλά μετά αισθάνομαι ότι είναι ένα τόσο δικό μου χαρακτηριστικό. Πάντα μου άρεσε η φράση του Μπέργκμαν "μέσα σε έναν ατελή κόσμο, με τον ατελή τρόπο, αγαπώ κάθε τέλεια ατέλειά της”. Αυτή την εποχή του φίλτρου, όταν η Γουίνσλετ σου λέει "όχι, είμαιαυτή που είμαι”, με συγκινεί.

Δεν είναι εύκολο και αυτονόητο να το κάνεις στο Χόλιγουντ". Έχει μια ενέργεια που αναβλύζει όρεξη για τη ζωή, μια αδρεναλίνη και χαρά που όμως δεν την κάνει καθόλου αιθεροβάμων. Αντίθετα, έχει διαρκώς το βλέμμα της στραμμένο σε ό,τι συμβαίνει, το κριτικό της βλέμμα, και ξέρει ότι η "αισιοδοξία" δεν είναι η λέξη που ταιριάζει στην εποχή. Αυτή την εποχή τη βλέπουμε στον δεύτερο κύκλο της σειράς "Όρκος" στην ΕΡΤ. Μπαίνει στα γυρίσματα για μια μίνι αστυνομική σειρά, τους "Μαύρους Πίνακες", σε σκηνοθεσία Κατερίνας Φιλιώτου, που θα προβάλλεται από τον Ιανουάριο στο Star. Συμμετείχε στα γυρίσματα του "Maestro", όπου θα τη δούμε σε ρόλο έκπληξη σε ένα επεισόδιο. Επιστρέφει στον ρόλο της Νόρας στο "Κουκλόσπιτο" του Ίψεν, που από τις 25 Οκτωβρίου ανεβαίνει ξανά στο Θέατρο Πορεία, ενώ τέλη Νοέμβρη ανεβαίνει και η παράσταση "Συρανό", όπου θα ερμηνεύει τη Ρωξάνη στο Θέατρο Αλκυονίς.

Από την Κατερίνα Ι. Ανέστη
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης
(This is Not Another Agency)
Styling: Panayiotis Panouklias (D-tales)

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο νέο Harper's Bazaar