Χρειάστηκαν μερικά αυτοσχέδια θεατρικά σκετς στη γειτονιά των παιδικών χρόνων της Αναστασίας Παντούση για καταλάβει ότι το όνειρο που θα κυνηγούσε μεγαλώνοντας είναι αυτό της υποκριτικής. Έχοντας πλέον συμπληρώσει πάνω από μία δεκαετία στον χώρο και προσθέτοντας συνεχώς στο βιογραφικό της σπουδαίες συνεργασίες, δεν έχει σταματήσει να ονειρεύεται και να μαθαίνει.
Απολαμβάνει όμως να μιλάει για τους ρόλους της, όπως αυτός της Ειρήνης στο Ναυάγιο ή της Κάθριν στο Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι, που θα είναι αυτοί τους οποίους θα συστήσει στους θεατές κατά τη νέα τηλεοπτική και θεατρική σεζόν.
Ποια είναι η ηρωίδα που υποδύεσαι στο Ναυάγιο;
Η Ειρήνη Κασσιμάτη. Ζει στα Κύθηρα με τον άντρα της τον Απόστολο, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Χρυσοστόμου. Έχουν μαζί ένα εργαστήριο αρωματοποιίας και το όνειρό τους είναι να στείλουν ένα άρωμά τους σε έναν διαγωνισμό στον οποίο έχει εγκριθεί, για να ταξιδέψει στο εξωτερικό και να γίνει γνωστό. Είναι ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι, με πολλά όνειρα. Επιθυμούν να ξεκινήσουν μια καινούρια ζωή και παράλληλα με τα επαγγελματικά τους θέλουν να κάνουν ένα παιδί.
Στην πραγματική σου ζωή πόσο κοντά νιώθεις στην Ειρήνη;
Είμαι κι εγώ άνθρωπος που ονειρεύεται πολύ, σκέφτεται το μέλλον του, έχει στόχους. Από την άλλη, δεν είμαι τόσο μεθοδική. Συνήθως αφήνω να δω πώς θα πάνε τα πράγματα, δεν πιέζω καταστάσεις.
Αυτή είναι και η αίσθηση που δίνεις, ότι αφήνεσαι στην παρόρμηση και πας με τη ροή.
Για να είμαι ειλικρινής, προσπαθώ να ελαττώσω την παρόρμησή μου, αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Λίγο λίγο όμως, με κάθε χρόνο που περνάει, κάτι γίνεται (γέλια). Αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν όπως με πάνε. Από την άλλη, βέβαια, αν έχω έναν στόχο για τον οποίο είμαι πολύ σίγουρη ή αν θέλω κάτι πολύ, θα γυρίσω τον κόσμο για να το καταφέρω.
Η υποκριτική ήταν ένας τέτοιος στόχος;
Από τη στιγμή που κατάλαβα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω –και το κατάλαβα από πολύ μικρή– δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω. Δε θα σου κρύψω ότι στάθηκα και τυχερή, ήρθαν τα πράγματα αβίαστα. Ήταν όμως δεδομένο ότι από τη μεριά μου θα το κυνηγούσα και θα δούλευα πάνω σε αυτό όσο περισσότερο μπορούσα.
Όταν λες ότι το κατάλαβες από πολύ μικρή, τι εννοείς;
Ήμουν ακόμα μαθήτρια στο δημοτικό και στη γειτονιά μας στα Σπάτα κάναμε σκετσάκια. Βάζαμε τις μαμάδες, τις θείες, τις γιαγιάδες σε καρέκλες, τις οποίες στήναμε αμφιθεατρικά, και δίναμε σχεδόν κάθε βράδυ μια παράσταση, από αναπαραγωγές τηλεοπτικών εκπομπών μέχρι κάτι που είχαμε σκεφτεί εκείνη την ώρα. Το λάτρευα αυτό! Μετά, στο γυμνάσιο, ανακάλυψα μέσα από μια θεατρική ομάδα που είχαμε στο σχολείο ότι αυτή είναι η αγάπη μου.
Οι δικοί σου το είχαν πιστέψει από τότε ή θεωρούσαν ότι πρόκειται απλώς για ένα παιχνίδι;
Προχθές η μητέρα μου μου έστειλε μια φωτογραφία και μου είπε: "Φαινόταν από μικρή ότι το είχες". Νομίζω ότι είχαν καταλάβει ότι θα ασχοληθώ σίγουρα με κάτι που έχει να κάνει με την τέχνη.
Φωτογραφίες: Ολυμπία Κρασαγάκη
Διάβασε ολόκληρη την συνέντευξη στην MadameFigaro.gr