Nadia Tereszkiewicz | Η νέα πρωταγωνίστρια του Francois Ozon θα σου κλέψει την καρδιά

Η ανερχόμενη Γαλλίδα σταρ, ένα από τα νέα πρόσωπα που ξεχώρισε στο φετινό φεστιβάλ των Καννών, μίλησε στο Madame Figaro για την ταινία "Το έγκλημά μου" που μπορείς να απολαύσεις στα θερινά σινεμά.

ΓΡΑΦΕΙ: MissBloom TEAM

Η Nadia, έχει πάρει το όνομά της από το βασικό χαρακτήρα της πολυβραβευμένης ταινίας "Ψεύτης Ήλιος” του Nikita Mikhalkov. Αυτός ήταν ο πρώτος οιωνός που έδειχνε ότι το γλυκό κορίτσι θα γινόταν μία ημέρα σταρ του κινηματογράφου. Η Nadia Tereszkiewicz προχωρά με σταθερά βήματα προς την καταξίωση. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της στο "Έγκλημά μου”, τη νέα του ταινία του Francois Ozon το επιβεβαιώνει. Καθώς μιλάμε μέσω βιντεοκλήσης διαπιστώνω ότι η προφορά της στα αγγλικά είναι χαριτωμένη και η αμεσότητά της εκμηδενίζει την απόσταση μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Άλλωστε μου εκφράζει την επιθυμία της να επισκεφτεί τη χώρα μας αλλά και να παίξει σε ταινία του Γιώργου Λάνθιμου.

Είναι η πρώτη σου συνεργασία με τον Francois Ozon. Πώς ήταν να δουλεύετε μαζί;

Ήταν σπουδαία εμπειρία να παίζω στη νέα ταινία του. Πρόκειται για έναν μύθο και ονειρευόμουν να δουλέψω μαζί του, από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Είναι ένας γοητευτικός, συναρπαστικός άνθρωπος που αγαπάει τους ηθοποιούς και εγώ η ίδια ένιωσα αυτή την αγάπη. Με αυτά που καταπιάνεται ενθουσιάζεται όπως ένα παιδί και το βρίσκω συγκινητικό.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα γυρίσματα;

Κρατάω ως πιο δυνατή ανάμνηση την τελευταία σκηνή, την οποία μοιράζομαι με την Isabelle Huppert, την καλύτερη ηθοποιό που έχει υπάρξει ποτέ ενώ παράλληλα ο χαρακτήρας που υποδύεται η RebeccaMarder, δείχνει τον θαυμασμό και την αγάπη προς τον δικό μου χαρακτήρα με ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα. Ήταν μια φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή και θα μου μείνει αξέχαστη.

Το "Έγκλημά μου” βρίθει σινεφιλικών αναφορών. Eίναι αυτές ένα κλείσιμο του ματιού προς τους θεατές;

Ο Francois τις αγαπά γενικά και σε αυτό το φιλμ του, ναι υπάρχουν πολλές σινεφιλικές αναφορές. Δεν είσαι υποχρεωμένος να τις ξέρεις για να απολαύσεις το έργο αλλά αν τις αναγνωρίσεις νιώθεις ακόμη περισσότερο συνδεδεμένος με αυτό. Η ίδια η ταινία είναι κατά κάποιο τρόπο ένας φόρος τιμής στον κινηματογράφο της δεκαετίας του 1930.

Η Madeleine είναι μια νεαρή κοπέλα που ζει σχεδόν έναν αιώνα πίσω, είναι ηθοποιός και με τον τρόπο της μιλάει τόσο για τον φεμινισμό όσο και την ανάγκη της να αγαπηθεί. Πόσο κοντά της νιώθεις;

Αισθάνομαι ότι μοιράζομαι κοινά στοιχεία με τον χαρακτήρα που υποδύομαι. H Madeleine είναι κι αυτή αρκετά αυθόρμητη και αρπάζει τις ευκαιρίες χωρίς να το πολυσκεφτεί. Παίρνει τις αποφάσεις της και ύστερα καταλαβαίνει, χωρίς να το έχει υπολογίσει από πριν, ότι αυτές μπορούν να φέρουν κοινωνικές αλλαγές υπέρ των γυναικών. Τη δεκαετία του ’30 οι γυναίκες είχαν πολύ λιγότερες ευκαιρίες και δικαιώματα σε σχέση με σήμερα αλλά εκείνη καταλαβαίνει μέσα από τις αποφάσεις της ότι μπορεί να γίνει φεμινίστρια, ότι μπορεί να έχει πολιτικό λόγο, ότι μπορεί να γίνει κάτι πιο δυνατό από αυτό που της επιτρέπεται και της αρέσει αυτή η ανακάλυψη που κάνει. Εκεί βρίσκω μαζί της σημείο σύνδεσης όπως και στο ότι είναι ένα αστείο κορίτσι που κάνει όνειρα για την υποκριτική και που επιθυμεί να αγαπηθεί. Επίσης, της αναγνωρίζω ότι είναι γενναία γιατί βρίσκεται μπλεγμένη σε μια συνθήκη και θα κάνει τα πάντα για να ξεφύγει από αυτήν. Όσον αφορά τον φεμινισμό πιο συγκεκριμένα, φυσικά και έχουν αλλάξει πράγματα από εκείνη την εποχή αλλά πρέπει να αλλάξουν κι άλλα γιατί ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο σημείο που επιθυμούμε.

Δείτε περισσότερα στο madamefigaro.gr