Στη θάλασσα, παρέα με την κόρη της, πήγε πριν από λίγες μέρες η Κλέλια Ρένεση. Η ταλαντούχα ηθοποιός πήρε τη μικρή Κοραλία και έκαναν μία γλυκιά βόλτα στην παραλία, χαζεύοντας το ατέλειωτο μπλε.
H Κλέλια Ρένεση μόλις βάπτισε την τεσσάρων ετών κόρη της | Οι γλυκές φωτογραφίες από το μυστήριο
Η ηθοποιός φωτογράφισε την Κοραλία μπροστά από τη θάλασσα, ενώ έγραψε για εκείνη ένα υπέροχο κείμενο γεμάτο αγάπη. Πιο συγκεκριμένα, η Κλέλια Ρένεση φαίνεται πως εμπνεύστηκε από την κόρη της και την αγάπη προς αυτήν, γράφοντας έτσι ένα μακροσκελές και τρυφερό κείμενο για τα σημαντικά "πράγματα" της ζωής.
"Κουράστηκαν οι ημέρες μας να τρέχουν αγώνα δρόμου. Κουράστηκες κι εσύ το παιχνίδι των εντυπώσεων και των προσωπείων. Ακατάπαυστη η εμμονή της στάμπας της ύπαρξής σου. Πως σώνει και ντε πρέπει κάποιος να είσαι και κάπου να πας. Ανάμεσα σε υποχρεώσεις, ραντεβού, μοιράσματα και οργανώσεις, άγχος, οικονομικές ανασφάλειες, κάπου ξέχασες πώς να ανασάνεις. Είναι η άνοιξη που σε τραβάει απ’ τα αφτιά και ο νοτιάς που ξεσηκώνει θύελλες του νου. Φέρνει πάντα αναμνήσεις ο νοτιάς. Τη σκόνη της ζωής μας πάλι να σκεπάσει τη λάμψη μας. Όλοι είμαστε εδώ. Στο ίδιο μέρος. Στην ίδια στάσιμη λίμνη. Στην λίμνη της λήθης. Ξεχάσαμε. Ξεχάσαμε την ίδια μας την ανάσα, την ίδια μας την καρδιά. Τα βάλαμε στα κουτάκια για να μη μας απασχολούν, γιατί είχαμε και δουλειές. Πάρε την καρδιά σου στα χέρια σου. Είναι η καρδιά του κόσμου. Η καρδιά της πλάσης. Άνοιξέ την να μπει όλο το φως και η βροχή, όλη η ερημιά και η βαβούρα, άνοιξέ την κι άπλωσέ την στην ταράτσα. Είσαι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι σ’ αυτήν τη ζωή. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Άκου την ανάσα σουνα μπαινοβγαίνει στις λεωφόρους του σώματός σου και να δονεί όλα τα όνειρα. Κραδασμοί που σου ανήκουν και σε περιμένουν. Βγες ξυπόλητος στη λάσπη και μύρισε την άλλη πλευρά. Την καρδιά σου που ζει μέσα στο δέντρο, στο ποτάμι, στο γατί, στο σύννεφο. Δες με ανδρεία το ολόκληρο. Μόνο η αγάπη υπάρχει εκεί έξω. Όλα τ’ άλλα είναι τεχνάσματα του νου, βραχυκυκλώματα και μπουρδουκλώματα της ομίχλης. Μόνο αγάπη είσαι και το ξέρεις. Γι’ αυτό και κουρνιάζεις δίπλα στο κούτσουρο που καίγεται με αγάπη και σε ζεσταίνει, γι’ αυτό ρίχνεις τη ζακέτα να αγκαλιάσεις την ωμοπλάτη σου που σηκώνει την ύπαρξή σου, γι’ αυτό τρέμει το χέρι σου όταν σε συγκινεί μία μικρή στιγμή, γι’ αυτό και αποκοιμιέσαι ήσυχος κάτω απ’ τη σκιά του δέντρου στον κήπο. Γιατί είσαι αγάπη και ξέρεις να δέχεσαι αγάπη."