Η Κρίστελ Καπερώνη μοιάζει να είναι ένα με την τέχνη αφού η σχέση της με αυτήν, η σχέση της με την τέχνη σε όλες της τις μορφές, χάνεται κάπου στον χρόνο. Αν μάλιστα την ρωτήσει κανείς πότε "γνωρίστηκαν", η ίδια θα πει πως δε θυμάται αφού όπως υποστηρίζει "γεννήθηκε μέσα στο θέατρο".
Είναι ηθοποιός, σκηνοθέτρια και λατρεύει τα ρούχα. Τον τελευταίο χρόνο έχει αποκτήσει το δικό της clothing brand, αναζητά την έμπνευση παντού και δε διστάζει στιγμή να αποκαλύψει την ένοχη απόλαυσή της. Φέτος, η Κρίστελ Καπερώνη "δίνει ζωή" στα κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου σκηνοθετώντας την παράσταση "Με σιχάθηκα…αλλά και πάλι όχι εντελώς!", στο θέατρο Tempus Verum - Εν Αθήναις.
Φέτος σκηνοθετείς τη θεατρική παράσταση "Με σιχάθηκα…αλλά και πάλι όχι εντελώς!”, πώς είναι να είσαι εκτός σκηνής αλλά μέρος της παράστασης; Τι είναι αυτό που "κερδίζεις” από την σκηνοθεσία;
Έχω βρεθεί σε πολλά πόστα στο θέατρο. Πάνω και κάτω από την σκηνή. Αυτό που άλλαξε είναι ότι πρώτη φορά είχα την συνολική ευθύνη. Στην αρχή με άγχωσε. Η πορεία μου όμως αυτά τα δέκα χρόνια στην δουλειά, με βοήθησε πολύ.Σχεδόν πάντα αισθάνομαι περήφανη για τις δουλειές που συμμετέχω. Όμως την μέρα που παρέδωσα την παράσταση και πήρα απόσταση, αισθάνθηκα αδιανόητη περηφάνια για αυτό που καταφέραμε με τους συνεργάτες μου.
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την τέχνη ( οποιασδήποτε μορφής );
Από μωρό παιδί. Γεννήθηκα μέσα στο θέατρο. Δεν θυμάμαι να υπάρχω χωρίς τέχνη στη ζωή μου.
Είσαι ηθοποιός από τα 14 σου χρόνια. Τι στερήθηκες και τι κέρδισες μπαίνοντας τόσο μικρή στη δουλειά;
Δεν στερήθηκα τίποτα. Δεν ήμουν "παιδί-ηθοποιός", περιστασιακά συμμετείχα σε παραστάσεις που δεν επηρέαζαν τη ζωή μου. Αυτό που σίγουρα κέρδισα είναι η συνειδητοποίηση της δυσκολίας του επαγγέλματος. Κατάλαβα πως δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται, αλλά απαιτεί σκληρή δουλειά και αφοσίωση.
Πότε ενηλικιώθηκες στην υποκριτική και πότε στη ζωή;
Αισθάνομαι πως αυτό έγινε την περσινή σαιζόν με τον "Νιζίνσκι". Όσο για τη ζωή μου, μπορώ να πω πως περνάω ενήλικες φάσεις. Αν μία στιγμή αισθάνθηκα ότι ενηλικιώθηκα, ήταν με την απώλεια ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου.
Αντιλαμβάνομαι πως η σχέση σου με την τέχνη είναι ακλόνητη. Θα μπορούσες ποτέ να ακολουθήσεις κάποιο επάγγελμα άσχετο με αυτήν;
Παράλληλα με αυτήν ναι. Χωρίς αυτή ποτέ.
Πώς προέκυψε η αγάπη σου για τα ρούχα; Θεωρείς ότι εκφράζεσαι μέσα από τις στιλιστικές σου επιλογές;
Από πολύ μικρή λάτρευα τη μόδα και πειραματιζόμουν με διάφορα στιλ. Μου άρεσε να διαλέγω εγώ ρούχα στις φίλες μου για να βγούμε ή να κάνω θεματικά πάρτι απλώς για μπορούμε να ντυθούμε με 70s ή 90s ρούχα. Πάντα κάτι με τραβούσε στη μόδα. Γι’ αυτό το λόγο δημιουργήσαμε με την αγαπημένη μου Νάστια Βραχάτη τη "Dear Violet", ένα δικό μας brand ρούχων που μετράει ένα χρόνο ζωής περίπου και φιλοδοξούμε να πάει όσο πιο μακριά γίνεται.
Πού και πώς αναζητάς την έμπνευση;
Από παντού. Τη μουσική, τη μόδα, τις εποχές, τους ανθρώπους που θαυμάζω..
Ποιος είναι ο άνθρωπος που θαυμάζεις περισσότερο από όλους και γιατί;
Τη μαμά μου. Είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που ξέρω. Έχει επιμονή στον στόχο και δεν υπάρχει τίποτα που να έχει θελήσει και να μην το έχει πετύχει.
Πώς αποφορτίζεσαι μετά από μία δύσκολη και κουραστική μέρα;
Το αγαπημένο μου είναι τα escape room τρόμου. Φοβάμαι τόσο πολύ που μετά κοιμάμαι σαν πουλάκι.
Έχεις δηλώσει παλαιότερα πως αν κάτι σε θυμώνει αυτό είναι οι φασίστες. Είσαι πολιτικοποιημένη; Ποια είναι η σχέση σου με την επικαιρότητα και τις ειδήσεις; Επηρεάζεσαι με όσα ακούμε να γίνονται;
Προσπαθώ να είμαι. Οι καλλιτέχνες για μένα οφείλουν να γνωρίζουν την επικαιρότητα και να παίρνουν θέση. Ειδικά οι άνθρωποι που τους δίνεται βήμα να μιλούν δημόσια. Πρέπει να παίρνουμε θέση απέναντι στα πράγματα που μας θυμώνουν και να παλεύουμε για όσα πιστεύουμε. Σίγουρα επηρεάζομαι. Δεν ξέρω πώς κάποιος δεν επηρεάζεται.
Και μιας και μιλήσαμε για επικαιρότητα δεν θα μπορούσαμε να μη σε ρωτήσουμε για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου. Έχεις κάποια προσωπική εμπειρία από κάτι αντίστοιχο;
Όχι. Δεν βρέθηκα ποτέ σε τέτοια θέση. Ήμουν τυχερή.
Στα social media είσαι αρκετά ενεργή, τι είναι αυτό που θα σε έκανε να τα κλείσεις όλα;
Τα είχα κλείσει στο παρελθόν για ένα διάστημα αλλά δεν άντεξα πολύ. Ειλικρινά δεν ξέρω…. Ελπίζω να υπάρχει κάτι! (γέλια)
Θα έκανες τηλεόραση; Και αν ναι, υπό ποιες συνθήκες;
Θα έκανα ναι. Σε μια συνθήκη που θα αισθανόμουν πως γίνεται σοβαρή δουλειά και δίνεται στον ηθοποιό ο χώρος να δημιουργήσει ένα χαρακτήρα και όχι απλώς να λέει τα λόγια του, θα το έκανα με μεγάλη χαρά.
Αγαπημένη παιδική ανάμνηση;
Γάλα με caotonic.
Μία ένοχη απόλαυση;
Τα γλυκά, αργά το βράδυ.
Σκηνοθεσία ή υποκριτική;
Θέατρο. Καθολικά.