Oι άνθρωποι, για λόγους που ενδέχεται και να μην είναι της παρούσης το να αναλυθούν, νιώθουν μια έλξη για τις ιστορίες των νοσηρών, αποτρόπαιων ή παράξενων εγκλημάτων, για τις "πρωτοφανείς στα χρονικά" υποθέσεις που συγκλόνισαν μια ολόκληρη χώρα ή και την παγκόσμια κοινή γνώμη, αλλά και για τους serial killers. Αυτό το βλέπουμε στην επιτυχία των crime novels που γίνονται bestsellers, στις ειδήσεις που επιλέγονται να μεταδοθούν από την τηλεόραση, στα podcasts που σκαρφαλώνουν στις πρώτες θέσεις των λιστών με τα κορυφαία επεισόδια π.χ. στο Spotify, στα άρθρα που περνούν το ένα μετά το άλλο στο feed μας στο Facebook. Προφανώς, σε αυτό το soft spot πόνταρε το Netflix για την επιτυχία της docuseries με τα εγκλήματα του Jeffrey Dahmer, παρότι δεν είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που η ιστορία του "κανίβαλου του Μιλγουόκι" γίνεται αντικείμενο τηλεοπτικής ή φιλμικής μετάπλασης.
Δεν πρόκειται για μυθοπλασία, είναι υπόθεση με πραγματικά θύματα
Ο Dahmer, λοιπόν, από το 1978 έως το 1991 όχι μόνο δολοφόνησε αλλά και διαμέλισε δεκαέξι (τουλάχιστον) ανθρώπους, ενώ όπως όντως διαπιστώθηκε προέβη σε πράξεις κανιβαλισμού και νεκροφιλίας με τα πτώματά τους. Αυτή η ιστορία που "παγώνει το αίμα", όμως, δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας κι εκεί είναι που προκύπτουν οι πολλές ενστάσεις στην εκμετάλλευσή της από τη βιομηχανία του θεάματος:
Δείτε περισσότερα στο esquire.com.gr