Στα 200 χρόνια της Αρμάτας αποφάσισε να πάει η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, μαζί φυσικά με την οικογένειά της. Η επιχειρηματίας αγαπάει ιδιαίτερα το νησί των Σπετσών, από το οποίο έχει μόνο καλές αναμνήσεις.
Εριέττα Κούρκουλου Λάτση | Επέστρεψε στα social media με την πιο γλυκιά, οικογενειακή φωτογραφία
Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση αναχώρησε από τις Σπέτσες απογοητευμένη, προβληματισμένη και σίγουρα, απογοητευμένη. Συγκεκριμένα, η επιχειρηματίας δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram ένα μακροσκελές κείμενο γράφοντας ακριβώς όσα έζησε και αντίκρυσε.
Ολόκληρο το κείμενό της :
"Φέτος, ο Βύρων και εγώ αποφασίσαμε να πάμε στα 200 χρόνια της Αρμάτας, επειδή έχουμε αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια, τις οποίες θέλαμε να μοιραστούμε και με τον Νίκο.
Αγαπάμε ιδιαίτερα το νησί των Σπετσών, γιατί έχει καταφέρει να κρατήσει τον χαρακτήρα και την ποιότητά του, σε αντίθεση με τόσα άλλα πανέμορφα νησιά - που έχουν ξεπουληθεί κυριολεκτικά και πλέον δεν θυμίζουν σε τίποτα την όμορφη Ελλάδα μας.
Δυστυχώς όμως, η εμπειρία μας από την Αρμάτα ως ενήλικες, διέφερε αρκετά από αυτό που θυμόμασταν ως παιδιά.
Ξεκινάμε από τις άμαξες, τις οποίες χρησιμοποιεί ακόμα ο περισσότερος κόσμος για την μετακίνησή του, ενώ δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το περπάτημα στις Σπέτσες - που είναι κυριολεκτικά μια ευθεία.
Στους 35 βαθμούς, οικογένειες πέντε και έξι ατόμων, ανέβαιναν χωρίς δεύτερη σκέψη στα καρότσια με πλήρη αδιαφορία για το ευφυέστατο ζώο που θα έσερνε όλο αυτό το βάρος μέσα στην ζέστη, για να κάνουν την "βόλτα" τους.
Συνεχίζουμε στο δείπνο που (δεν) φάγαμε στο ιστορικό ξενοδοχείο του Ποσειδωνίου, όπου αντίκρισα για πρώτη φορά εδώ και χρόνια τα κομμένα κεφάλια μικρών γουρουνιών, καθ´οδόν για να πάρω μια σαλάτα από τον μπουφέ. Δεν ξέρω αν είναι αρνητικό αυτό, μιας και λειτουργεί σαν υπενθύμιση του τι (η μάλλον ποιον) βάζουμε στο πιάτο μας, αλλά για εμένα προσωπικά ήταν πολύ δύσκολο θέαμα.
Τέλος, χθες που κάναμε την τελευταία μας βόλτα πριν αναχωρήσει το καράβι μας για Αθήνα, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τις επιπτώσεις της ιστορικής αυτής εορτής, στην θάλασσα και το περιβάλλον.
Έχοντας αμελήσει την τοποθέτηση ενός κατάλληλου φράγματος γύρω από το πλοίο που καιγόταν, όλα τα καμμένα απόβλητα κατέληξαν στον βυθό, μολύνοντας ανεπανόρθωτα τα πανέμορφα νερά του νησιού.
Η υπερηφάνεια λοιπόν, που κάποτε αισθανόμασταν για τον αγώνα των προγόνων μας, μετατράπηκε σε ντροπή για το τι κάνουμε εμείς σήμερα.
Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε άραγε τις παραδόσεις μας, με σεβασμό και αγάπη για τον κόσμο γύρω μας;"