NDP
Είναι μία ταλαντούχα ηθοποιός αλλά πάνω απ΄ όλα ένας αληθινός άνθρωπος. Η Κλέλια Ρένεση δεν είναι μία ακόμη όμορφη ηθοποιός που απολαμβάνει τη φήμη μαζί με την οικογένειά της. Είναι μία γυναίκα σκεπτόμενη που μάχεται κατά της αδικίας και υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατά καιρούς έχουν επιτεθεί στη δημοφιλή ηθοποιό, τονίζοντάς της ότι η δουλειά της δεν είναι να κάνει πολιτική. Σε αυτούς λοιπόν απαντά με το σημερινό της post το οποίο είναι γεμάτο ευαισθησία.
Αναφέρεται στο καθήκον που έχει ένας ηθοποιός ως μέλος μίας κοινωνίας, ενώ ως κεντρική φωτογραφία έβαλε τα λόγια της θρυλικής Έλλης Λαμπέτη: "Όταν ήμουν 26 χρονών έπαθα πάρεση. Πλήρη. Ήταν τη μέρα που εκτέλεσαν τον Μπάμπη και τον Μπελογιάννη. Όταν το' μαθα, πάγωσα. Δεν ήταν λύπη. Ήταν κάτι παραπάνω".
Δείτε παρακάτω την ανάρτηση της Κλέλιας:
"Σας ακούω που γκρινιάζετε .. οταν εγω κ καποιοι συναδελφοι μου τοποθετουμαστε πανω σε πολιτικα ζητηματα κ εκφραζουμε γνωμη . Λετε : μεινε στη δουλεια σου κ ασε τα αλλα στους πολιτικους.. Ξερετε,.. ειμαστε κ εμεις πολιτες, οπως κ εσεις.. πληρωνουμε φορους , οπως κ εσεις, αισθανομαστε την αδικια, οπως κ εσεις.. Τα ζητηματα του πολιτη, που αναζητα ενα κρατος προνοιας κ δικαιου, δεν ειναι μια συζήτηση μεταξυ μεγαλοστελεχών επιχειρήσεων κ κυβερνήσεων. Ειναι ευθυνη ολων των πολιτων.! Ενας ηθοποιος, που του εδωσε τη χαρα η ζωη να διακριθεί σε κατι, δεν βρισκεται εκει που βρισκεται μονο για να βγαζει σελφι με την υπεροχη οικογενεια του κ να διαφημίζει την καινουρια οδοντοκρεμα τιγκα στο φθόριο που θα τρεξεις να αγορασεις. Ενας ηθοποιος εχει ανοιξει την καρδια, την συναισθηματικη νοημοσυνη του , θελοντας κ μη, προσπαθοντας μια ζωη να ερμηνευσει ρολους, να μπει στην θεση του αλλου, να κατανοησει τα πιο σκοτεινα μονοπατια της υπαρξης κ να τα αποτυπωσει με την τεχνη του. Εχει ξενυχτησει μελετωντας κειμενα κ ψαχνοντας δρομους ψυχικους για να βρει συγγένεια με τον χαρακτηρα του. Πειτε μου πως ενα πλασμα που εχει γυμνασει ,θελοντας κ μη, τοσο πολυ την συναισθηματικη του αντιληψη , γινεται να μενει αμέτοχο στον οδυρμο κ τον συλλογικό πονο. Υπαρχουν μερες που περπαταμε στους δρομους κ οι ταρατσες βγαζουν ατμους απ τους καημους. Βλεπουμε τα ονειρα του κοσμου να σιγοκαιγονται καθε βραδυ στη στοφα των καιρων. Ακουμε τον πονο κ εχουμε μαθει να τον μυριζομαστε ακομα κ πισω απο ψευτικα χαμογελα. Αντιδρουμε όταν ενα κρατος ασελγει απεναντι στους πολιτες του αντι να τους προστατευει. Καποιος βουταει στη θλιψη, καποιος στην οργη, καποιος κλεινει τα ματια του μη μποροντας ν αντεξει αλλο. Οι φλεβες μας πάλλονται στον ρυθμο της καρδιας του κοσμου κ οχι στον παλμο των κανονων συμμορφωσης που μας πυροβολουν. Εμεις, οι θεατρινοι, οι "ρομαντικοι", οι "Δον Κιχωτες", οι "μη-ρεαλιστες" κ ονειροπόλοι, κραταμε ψηλα τους κραδασμους της ανθρωπιας , για να μπορεσει να ανθίσει κατι κ για την επομενη γενια. Κ για να εχει το θηριο λιγη κοντρα στο διαβα του. Εστω μια σπιθαμη κοντρα αερα. Κ ας τους χαλαει μονο τη χωριστρα. Ειμαστε ακομα ζωντανοι".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
