Την Κυριακή γιορτάζουν οι μπαμπάδες. Θεωρητικά γιορτάζουν όλοι οι μπαμπάδες: οι καλοί και οι κακοί. Οι παρόντες και οι απόντες. Γιορτάζουν οι μπαμπάδες που φιλάνε τα παιδιά τους, γιορτάζουν και οι μπαμπάδες που χτυπάνε τα παιδιά τους.
Γιορτάζουν οι μπαμπάδες - κουβαλητές, γιορτάζουν οι μπαμπάδες - φύλακες, οι μπαμπάδες - δάσκαλοι, οι μπαμπάδες - μάστορες και οι μπαμπάδες - κλόουν. Γιορτάζουν οι μπαμπάδες που πιστεύουν πως αν πληρώνουν τους λογαριασμούς και παίζουν και μισή ώρα μπάλα το Σάββατο με τον γιο τους, είναι εντάξει στα πατρικά τους καθήκοντα. Γιορτάζουν και οι μπαμπάδες που θα ήθελαν να είναι περισσότερο μπαμπάδες, αλλά οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, γιατί δουλεύουν σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, στα καράβια ή δουλεύουν σε δυο ή τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες είδη μπαμπάδων. Και για το κάθε παιδί ο δικός του μπαμπάς είναι ο ήρωάς του.
Εγώ όμως φέτος θέλω να ευχηθώ σε ένα είδος μπαμπάδων που νιώθω πως δεν συζητιέται, δεν επαινείται και δεν δοξάζεται όσο του αξίζει.
Είναι οι μπαμπάδες που μοιάζουν με μαμάδες.
Χρόνια πολλά λοιπόν στους μπαμπάδες που όσο γεννούσε η γυναίκα τους άσπριζαν τα μούσια τους από αγωνία.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που κοιμήθηκαν αδιαμαρτύρητα στην πιο άβολη καρέκλα του μαιευτήριου.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που οργάνωσαν την έξοδο από το μαιευτήριο με την ακρίβεια και την ασφάλεια που οργανώνει ο Τομ Κρουζ τις Επικίνδυνες Αποστολές.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που την πρώτη εβδομάδα με το μωρό στο σπίτι είπαν τη φράση «άσε εμένα να το κάνω, πρέπει να το μάθω κι εγώ».
Χρόνια πολλά σε εκείνους που έτρεμαν από φόβο αλλά παρ’ όλα αυτά καθάριζαν ευλαβικά τον αφαλό του μωρού που ακόμα δεν είχε πέσει.
Χρόνια πολλά σε εκείνους που άλλαξαν αναρίθμητες πάνες στο φως ή στο σκοτάδι γιατί η γυναίκα τους φώναζε «μην ανοίξεις το φως και ξαγρυπνήσει».
Χρόνια πολλά σε εκείνους που άλλαξαν αναρίθμητα t-shirt «στολισμένα» με γουλίτσες.
Χρόνια πολλά σε εκείνους που άλλαξαν αναρίθμητες φορές τη φωνή τους για να μάθουν στο μωρό «πως κάνει το παπάκι».
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που σηκώθηκαν μέσα στη νύχτα να βρουν την πιπίλα.
Χρόνια πολλά σε εκείνους που έγραψαν χιλιόμετρα μέσα στο δωμάτιο ρεύοντας και νανουρίζοντας το μωρό τους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που έκλεισαν βιαστικά το laptop για να μη χάσουν το μπανάκι του μωρού και έστειλαν το επείγον email λίγο αργότερα.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που ξυπνάνε νωρίτερα τα πρωινά για να παίξουν με το παιδί τους πριν φύγουν για τη δουλειά.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που φτιάχνουν τούρτες και παγωτά από άμμο/ χώμα/ πλαστελίνη.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που ξέρουν πως η δόση του αντιπυρετικού είναι το μισό των κιλών. Και ξέρουν και ποσά κιλά είναι το παιδί τους. Αλλά καλού κακού ρωτάνε για ασφάλεια.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που δέχονται να τους λούσουν με χυμό, να τους φτιάξουν γενειάδα Αγίου Βασίλη από αφρό, να τους φορέσουν στέκες στα μαλλιά, να τους βάψουν τα νύχια με μαρκαδόρους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που δίνουν την τελευταία μπουκιά από το καλαμπόκι τους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που δεν έβαλαν τις φωνές όταν τους έσπασαν τα γυαλιά ηλίου τους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που χώρεσαν μέσα στο πάνινο σπιτάκι και έμειναν εκεί μέχρι να τους βρουν.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που διαβάζουν παραμύθια.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που έχουν wallpaper στο κινητό τους το παιδί τους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που δεν αγόρασαν την βερμούδα που τους άρεσε γιατί με γρήγορους υπολογισμούς στο κεφάλι τους σκέφτηκαν πως με αυτά τα λεφτά παίρνουν 5 σορτσάκια για τον γιο τους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που ξέρουν τι νούμερο παπούτσι φοράει η κόρη τους.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που γελάνε συγκαταβατικά κάθε φορά που κάποιος τους κάνει αστειάκια για το πως θα «κλειδώσει την κόρη/ σκοτώσει τους γαμπρούς/την κλείσει σε μοναστήρι» αλλά από μέσα τους σκέφτονται πως το μόνο που θέλουν πραγματικά για εκείνη είναι να είναι ευτυχισμένη.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που ξέρουν τους στίχους από την Πεταλούδα/ την Κουκουβάγια/ το Ελεφαντάκι.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που ξέρουν τι ζωγραφιά έχει στον τοίχο του σαλονιού του παιδίατρου.
Χρόνια πολλά σε εκείνους που γυρίζουν χώμα από τη δουλειά και παρ’ όλα αυτά αντιστέκονται στο combo «καναπές & κινητό».
Χρόνια πολλά σε εκείνους που το ροχαλητό τους ακούγεται από το baby monitor.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που ξέρουν αν το αγαπημένο κουτάβι του παιδιού τους είναι ο Μάρσαλ ή ο Ρόκυ.
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που χειροκροτούν στις σχολικές γιορτές μέχρι να πονέσουν οι παλάμες τους.
Χρόνια πολλά σε αυτόν τον μπαμπά:
Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που παρότι έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, εξακολουθούν να υπομένουν σχόλια όπως «ναι μωρέ, κι εσύ καλός είσαι, αλλά μάνα είναι μόνο μια».
Σε όλους αυτούς τους μπαμπάδες, λοιπόν, θέλω να πω:
Είστε σπουδαίοι.
Τα παιδιά μας είναι τυχερά που σας έχουν.
Να σας χαιρόμαστε!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
