Έχει περάσει ένας μήνας από το πάρτι της Ισαβέλλας και της Βικτώριας, κι όμως, στο Instagram και στο Facebook εξακολουθώ να δέχομαι ερωτήσεις από μαμάδες σχετικά με, εχμ, τα πάντα: από το ποιον χώρο διάλεξα για το πάρτι και τι τάισα τον κόσμο, μέχρι το που βρήκα αυτοκόλλητα Paw Patrol και από που παρήγγειλα τούρτα. Οπότε αποφάσισα να γράψω ετούτο εδώ το post για δύο λόγους: αφενός για να λύσω όσες περισσότερες απορίες μπορώ, αφετέρου γιατί θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια πολύ σημαντική πληροφορία: ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ. Δηλαδή πραγματικά, από την αγωνία μας να τα κάνουμε όλα όμορφα για τα μικράκια, χάνουμε ενδεχομένως ένα κομμάτι της ουσίας που είναι πως πρόκειται απλά για ένα ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΤΙ και πως το πιο σημαντικό είναι να περάσουμε όλοι καλά, μικροί και μεγάλοι.
Προσοχή, δεν λέω πως δεν πρέπει να ασχοληθείς καθόλου με το θέμα γιατί αν μοιάζεις έστω και λίγο με μένα, είσαι από εκείνες που παίρνουν μεγάλη ικανοποίηση και γεμίζουν υπερηφάνεια όταν φέρουν εις πέρας τέτοια μικρά και – φαινομενικά – απλά projects. Ωστόσο, παρότι φέτος είχα τον μισό χρόνο και την ενέργεια σε σχέση με το περσινό μας πάρτι, τελικά μάλλον το απόλαυσα περισσότερο. Γιατί αντί να κολλάω αυτοκόλλητα της Peppa ακόμα και στον ύπνο μου, φέτος έγιναν όλα ένα τσικ πιο αβίαστα και ευχάριστα. Να γιατί:
1. Ξεκίνησα τελευταία στιγμή να ασχολούμαι
Όταν λέμε τελευταία στιγμή, εννοούμε πως ξεκίνησα να ψάχνω μέρος ένα μήνα πριν (προσοχή: οι ημερομηνίες κλείνονται πιο γρήγορα από τις εκκλησίες για γάμους τον Ιούνιο...) και όλα τα υπόλοιπα περίπου μια εβδομάδα πριν το πάρτι. Και αποδείχθηκε σωτήριο, γιατί παίρνοντας αποφάσεις υπό πίεση, οι αποφάσεις παίρνονται συνοπτικά...
2. Έβαλα το τριώδιο να δουλέψει υπέρ μας
Έχω την τύχη να έχω δύο παιδιά με γενέθλια 1 & 3 Μαρτίου, γεγονός που σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό το πάρτι τους να πέφτει συχνά μέσα στις απόκριες. Και τι καλύτερο για ένα νήπιο από το να πηγαίνει καλεσμένο ή να είναι οικοδεσπότης σε ένα πάρτι μασκέ; Αυτή η αθώα σκέψη μας οδήγησε στη λύση του μασκέ, σε συνδυασμό με μια δεύτερη, πιο πονηρή σκέψη, που λέει πως όταν κάνεις πάρτι μασκέ δεν χρειάζεται να ξοδέψεις και πολλά για στολισμούς και μπαλόνια – γιατί ουσιαστικά το πάρτι είναι στολισμένο από μόνο του.
Η Ισαβέλλα, βεβαίως, δεν ήταν έτοιμη να αποχωριστεί το concept Paw Patrol (ξέρει κανείς σε τι ηλικία ξεπερνάνε τη μανία τους με τα κοπρόσκυλα;) οπότε καταλήξαμε σε ένα υβριδικό, φράνκενσταιν θέμα και μοιράσαμε προσκλήσεις «ΤΑ ΚΟΥΤΑΒΙΑ ΣΩΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ». Μη με κρίνεις. Τι να κάνω, είμαι μάνα.
3. Αυτό αυτομάτως έλυσε και το πρόβλημα του dresscode
Τα κορίτσια ντύθηκαν κουτάβια (Skye η μεγάλη, Chase η μικρή, ακόμα την σκέφτομαι με τη στολή του σκύλου - αστυνομικού και γελάω…) και εγώ – που δεν πολυτρελαίνομαι να ντύνομαι, είναι η αλήθεια – έβαλα ένα πουά φόρεμα και τα αυτιά της Minnie και πήγα. Απλά πράγματα, χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς πολλές χαμένες ώρες να βάζω και να βγάζω νάιλον στολές στο μαγαζί με τα αποκριάτικα.
4. Έβαλα και τον Νικόλα να δουλέψει υπέρ μας
Αν τα παιδιά μου είχαν μπαμπά ανθοπώλη, θα είχαμε τζάμπα γλαδιόλες. Αν είχαν μπαμπά χασάπη, θα είχαμε τζάμπα μπριζόλες (καθόλου κακή φάση). Ευτυχώς ή δυστυχώς έχουν μπαμπά γραφίστα, όποτε αυτό που μας βγαίνει τζάμπα ως οικογένεια είναι ο σχεδιασμός εντύπων, λογότυπων, προσκλήσεων και websites (όχι πως η Ισαβέλλα και η Βικτώρια χρειάζονται λογότυπο ή website, αλλά ποτέ δεν ξέρεις στο μέλλον…). Φυσικά ο πατέρας αγκάλιασε με μεγάλη χαρά το project και επιπλέον σκέφτηκε και έφτιαξε μόνος του εκτός από τις προσκλήσεις, σουπλά για το φαγητό, “doggie bags” (αντί για goodie bags) που πήραν τα παιδάκια στο τέλος και ευχαριστήριες καρτούλες “Thanks for coming to your paw-ty”. Όχι ότι όλα αυτά είναι απαραίτητα, αλλά κατάλαβες. Χάρηκαν οι μικρές που τα είδαν, χαρήκαμε κι εμείς.
5. Δεν αγχώθηκα για το φαγητό
Πέρσι που ήταν η πρώτη φορά με είχε φάει η αγωνία σχετικά με το τι θα ταΐσω μικρούς και μεγάλους. Πρέπει να μαγειρέψω; Πρέπει να πάρω catering; Κι αν ναι, τι catering; Θα είναι νόστιμο και υγιεινό για τα μικράκια ή θα είναι τα κλασικά προτηγανισμένα junk food που σερβίρουν στα παιδικά πάρτι;
Ο προβληματισμός μου λύθηκε ήδη από πέρυσι, που ανακάλυψα το Golden Food Concept, διότι όχι μόνο τα φαγητά τους είναι ολόφρεσκα, χειροποίητα και φτιαγμένα με τις πιο αγνές μεθόδους (ας πούμε, δίπλα στην ατομική «σαλατούλα», το «chicken nugget» είναι χειροποίητο κοτόπουλο στήθος, ψημένο στο φούρνο, ενώ οι «πατάτες τηγανητές», είναι επίσης ψητές στον φούρνο), αλλά όλα αυτά έρχονται και σε σούπερ χαριτωμένα lunchboxes που τα παιδιά λατρεύουν να ανοίγουν και να ανακαλύπτουν, με αποτέλεσμα η ώρα του φαγητού να μοιάζει κι εκείνη με αληθινή διασκέδαση.
Όσο για τους μεγάλους, η μόνη αλλαγή που έκανα στο μενού από πέρυσι, ήταν που ζήτησα στο Golden Food Concept να μην μας σερβίρουν... κομψό ginger food αλλά μπεργκεράρες και χοτ-ντογκάρες, γιατί κι οι μάνες κι οι πατεράδες έχουν ψυχή και ΠΕΙΝΑΝΕ. Όποτε στο τέλος του πάρτι ήμασταν όλοι χορτάτοι και ευτυχισμένοι, μικροί και μεγάλοι.
6. Δεν ψυχαναγκάστηκα να φτιάξω candy bar
Την πρώτη χρόνια που είχαμε θέμα «παπάκι» έβλεπα πλαστικές πάπιες και κίτρινα cupcakes μέχρι και στον ύπνο μου. Πέρσι που είχαμε θέμα «Peppa Pig» έκοβα τις μακέτες με το καταραμένο το σπιτάκι της Peppa μέχρι και στην τουαλέτα (θυμήσου το δράμα μου εδώ).
Φέτος, επαναστάτησα. Αποφάσισα πως δεν έχω ούτε τον χρόνο, ούτε την ενέργεια, ούτε και το budget για να φτιάξω ένα από τα τραπέζια - υπερπαραγωγή με ζαχαρωτά που χαζεύω στο Pinterest. Και από τη στιγμή που το αποφάσισα, χαλάρωσα και το ευχαριστήθηκα. Βρήκα σε ένα μαγαζί με κουζινικά ένα κουπ πατ σε σχήμα κόκαλου, ανακάλυψα και στο pet shop της γειτονιάς μπολάκια σκύλου στα χρώματα του Paw Patrol και έφτιαξα μαζί με τα παιδιά το πιο νόστιμο σκυλοσνακ (πεντανόστιμα μπισκότα κανέλας δηλαδή). Φυσικά κατά τη διάρκεια που φτιάχναμε τα μπισκότα ανακάλυψα πως δεν έχω πλάστη, οπότε άνοιγα τη ζύμη με μια vodka (την οποία πολύ ήθελα να κατεβάσω για να κάνω την όλη διαδικασία πιο ευχάριστη, αλλά στάθηκα στο ύψος της μητρότητας και αντιστάθηκα).
7. Άφησα τις τούρτες να πρωταγωνιστήσουν
Και να σου πω και κάτι; Τι να το κάνεις το candy bar άμα έχεις τούρτες – στολίδια να βάλεις σε περίοπτη θέση; Δες τι έφτιαξε πάλι η πολυαγαπημένη μου Maria’s Cakes & Cookies. Οι άνθρωποι δεν είναι ζαχαροπλάστες, είναι καλλιτέχνες. Βγήκαν πανέμορφες οι τούρτες των κοριτσιών, τόσο η Paw Patrol της Ισαβέλλας, όσο και η Ντόρα η Μικρή Εξερευνήτρια της Βικτώριας που ναι, ήταν τελείως ξέμπαρκη με το όλο θέμα, αλλά τι να κάνω τώρα που το παιδί φωνάζει Ντόρα και στον ύπνο του; Και το σπουδαιότερο, ήταν πεντανόστιμες, η μια με γεύση πυχνή σκούρα αυθεντική σοκολάτα και η άλλη με γεύση cookies. Γιατί συνήθως στα πάρτι όσο πιο ωραίες είναι οι τούρτες εξωτερικά, τόσο δεν τρώγονται από μέσα - αλλά εν προκειμένω τσακωνόμασταν ποια θα πρωτοφάμε…
8. Εμπιστεύτηκα στην Ισαβέλλα να φτιάξει την guestlist
Η Ισαβέλλα ζήτησε να καλέσουμε όλα τα παιδάκια στο πάρτι της και έτσι κι έγινε, παρότι προφανώς όσο ανεβαίνουν τα παιδάκια, τόσο ανεβαίνει γενικώς και το budget. Σκέφτηκα, όμως, ότι αφού εγώ και ο Νικόλας δεν κάνουμε ποτέ δικά μας καλέσματα και party (ακοινώνητοι alert) μπορούμε να «ανοίξουμε» κάπως το πάρτι των παιδιών. Και ο «συμβιβασμός» μου ήταν πως πέρα από μερικές πολύ καλές φίλες μου, δεν κάλεσα γνωστούς μου με τα παιδιά τους, απλά και μόνο για τις καλές «δημόσιες σχέσεις». Το πάρτι είναι της Ισαβέλλας και της Βικτώριας και εκείνες αποφασίζουν (λέμε τώρα…).
9. Χαλάρωσα με το μέρος
Αφού πήρα προσφορές από όλους τους παιδότοπους των Νοτίων Προαστίων (είμαι εξπέρ πια, ρώτα με ό,τι θες), τελικά αποφάσισα να κάνω τη χάρη στον Νικόλα που εξαρχής επέμενε να το κάνουμε στο Gymboree Νέας Ερυθραίας, διότι πολύ απλά όσες φορές έχουμε πάει καλεσμένοι σε άλλων τα πάρτι, τα παιδιά περνάνε υπέροχα. Μάταια του έλεγα εγώ πως ντρέπομαι να πω σε 30 μαμάδες να ξενιτευτούν από το Παλαιό Φάληρο, εκείνος ήταν ανένδοτος. Και τελικά αποδείχθηκε πολύ καλή ιδέα, γιατί και τα παιδιά ξεσάλωσαν και οι μεγάλοι χαλάρωσαν και γιατί σε τελική ανάλυση, η απόσταση έχει καμία σημασία;
10. Συνειδητοποίησα πως γενικώς η ουσία είναι άλλου
Αν με ρωτήσεις ποια στιγμή κρατάω από εκείνη τη μέρα, θα σου πω πως είναι η εξής μια: όταν βλέπεις τους μικροσκοπικούς φίλους των παιδιών σου να στριμώχνονται γύρω τους για να δουν από κοντά την τούρτα, όταν ακούς τις παιδικές φωνούλες τους να τραγουδάνε παράφωνα «παντού να σκορπίζεις της νιόσης το φως» και –κυρίως- όταν κοιτάζεις την αναψοκοκκινισμένη φάτσα του παιδιού σου να περιμένει με λαχτάρα να κάνει το μεγάλο ΦΟΥ. Αυτή τη στιγμή κρατάω. Και επειδή τα παιδάκια μου είναι πολύ μικρά ακόμα για να κάνουν ευχές πάνω από τα κεράκια τους, ακριβώς λίγο πριν φυσήξουν, έκανα εγώ χίλιες ευχές για εκείνα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
