Οι παραπάνω, είναι κάποιες από τις φράσεις, που ίσως φανερώνουν, πως το παιδί μεγαλώνει με την αίσθηση μεγαλείου, μέσα στην οποία πιστεύει πως όλα μπορεί να του ανήκουν αρκεί να τα θελήσει.
Το παιδί αυτό, θα γίνει έφηβος και μετά ενήλικας όπου θα έχει μάθει να δίνει μεγάλη σημασία στην απόκτηση υλικών αγαθών και θα θεωρεί αυτονόητο πως αυτά θα έρχονται άμεσα και εύκολα.
H παγίδα του αυτονόητου δικαιώματος, τις περισσότερες φορές, δεν σχετίζεται μόνο με τα υλικά πράγματα. Το αυτονόητο δικαίωμα μπορεί να καλλιεργηθεί και ως ένα δικαίωμα του ατόμου ότι μπορεί να κερδίζει και θα πετυχαίνει πάντα, ότι είναι αυτονόητο πως θα είναι πάντα μπροστά από τους άλλους και θα προηγείται, ότι θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε μία ομάδα, ότι γενικότερα θα υπερισχύει σχεδόν σε όλα.
Το αυτονόητο δικαίωμα που δεν σχετίζεται με τα υλικά αγαθά, επηρεάζει το άτομο στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται συχνά, πως στην περίπτωση που οι προσδοκίες του αυτονόητου δικαιώματος δεν ικανοποιούνται το παιδί τους θα υποφέρει ως έφηβος, ενήλικας και ίσως υποφέρει και ως παιδί όποτε βρίσκεται εκτός της σπιτικής ασφάλειας.
Τα άτομα με την πεποίθηση του αυτονόητου δικαιώματος, συνήθως φαίνονται λειτουργικά και μάλιστα λόγω κάποιων αυξημένων δεξιοτήτων, μπορεί να αποτελούν πόλο έλξης για προσωπικές σχέσεις ή ηγετικές θέσεις. Ωστόσο, το άτομο νιώθει ένα μόνιμο άγχος και μεγάλη απογοήτευση και στεναχώρια όποτε διαπιστώνει ότι μπορεί να μην είναι ανώτερο ή απορρίπτεται κάποιο αίτημά του.
Έτσι, ψάχνει άτομα να του παρέχουν μια σειρά από προνόμια όπως εγκωμιαστικά σχόλια, εκδήλωση αγάπης και ενδιαφέροντος, επιβράβευση για την υπεροχή σε επίπεδο δεξιοτήτων ή εμφάνισης. Η σχέση δηλαδή δεν είναι ουσιαστικά ισότιμη.
Επίσης, το άτομο βιώνει συνεχής απογοητεύσεις στα ιδιαίτερα αιτήματά του. Έτσι, υποφέρει το ίδιο νιώθοντας απόρριψη, αδιαφορία και θυμό καθώς δεν ανέχεται μόνο τη ματαίωση αλλά ούτε και την ισότιμη σχέση.
Η πεποίθησή του είναι πως πάντοτε θα βρίσκει σχέσεις που το συμφέρουν και θα καλύπτουν τις ανασφάλειές του και τις προσδοκίες του για ειδική μεταχείριση.
Όταν το παιδί παρατηρεί πως ο γονέας στερείται ο ίδιος για να έχει εκείνο, αναπτύσσει την ιδέα ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στην μετέπειτα ζωή του.
Πριν λίγα χρόνια γνώρισα την Δ. Η Δ. είναι μοναχοπαίδι και όταν ήρθε πρώτη φορά στο γραφείο μου, μόλις είχε τελειώσει το μεταπτυχιακό της. Η αφορμή ήταν ο πρόσφατος χωρισμός της από έναν άντρα ο οποίος «προτίμησε κάποια άλλη». Είχε πάρα πολύ άγχος, αίσθηση ότι μονίμως αποτυγχάνει, έλεγε πως ένιωθε πως δεν έχει αληθινούς φίλους και είχε να πει ένα παράπονο για όλους με έντονο θυμό και απογοήτευση. Η Δ. μετά από πολλές ώρες ψυχοθεραπείας συνειδητοποίησε τον εσωτερικό πανικό που βίωνε όποτε δεν εισέπραττε την ειδική μεταχείριση που εισέπραττε από το σπίτι της. Συνειδητοποίησε πόσο υπέφερε όταν δεν είχε την άνεση να πάρει αυτά που ήθελε όσον αφορά στα υλικά αγαθά, αλλά και την μεγάλη απογοήτευση που βίωνε κάθε φορά που στην ουσία αντιμετωπιζόταν ως ισότιμη. Η εσωτερική της διάλυση φυσικά ερχόταν όταν βίωνε την απόρριψη που τόσο πολύ απέφευγε αλλά όμως προκαλούσε.
Η συνειδητοποίηση ότι το αν αντιμετωπίζεται ισότιμα, το ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν όρια και αξία αλλά και το ότι δεν μπορεί πάντα στη ζωή να έχουμε αυτό που θέλουμε εάν δεν προσπαθούμε, ήταν συνειδητοποιήσεις που τις άλλαξαν τη ζωή.
Το παιδί σου δεν χρειάζεται να νιώσει μικρός πρίγκιπας ή μικρή πριγκίπισσα. Χρειάζεται να νιώσει τη ρεαλιστική του θέση στην οικογένεια, να λαμβάνει σταθερότητα, όρια και σεβασμό στην προσωπικότητά του.
Να είσαι καλά!
Σ.
Ιnstagram : sandy_koutsostamati
Twitter: S_Koutsostamati
Facebook page: Σάντυ Κουτσοσταμάτη
Ανάλυσέ Το | Tι είναι τα ψυχοσωματικά προβλήματα;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
