Mary-Land Blog: Ep. 15 “The one with the prom dress”

Την Τετάρτη στο σημειωματάριό μου είχα γράψει:

(αυτά δεν είναι τα καλά μου γράμματα, ντάξει?)

Είχα μωρέ αυτές τις 2-3 δουλίτσες αλλά το βράδυ ήταν το Prom Night!

Ένα κανονικό αμερικάνικο '40s Prom, με δωρεάν μαθήματα Swing ΚΑΙ διαγωνισμό καλύτερου χορευτικού ζευγαριού ΚΑΙ ανάδειξη Prom Queen & King ΚΑΙ τους Athens Swing Cats και όλα αυτά λόγω του 2ου project TR2 The Synergies.

Οι uber stylish Γιώργος Καράμπελας και Άλεξ Κάβδας,

προετοίμαζαν με τρελό ενθουσιασμό την βραδιά κι εγώ την περίμενα πώς και πώς από την πρώτη στιγμή που έμαθα γι' αυτήν, ένα μήνα πριν.. γιατί είχα ήδη το φόρεμα!

Νομίζω ήταν 2009, όταν ένα βροχερό πρωινό Σαββάτου έψαχνα κάπου εκεί κοντά στην Regent Street ένα μικρό μαγαζάκι που είχα διαβάσει ότι είχε άπειρους υπέροχους vintage θησαυρούς. Είχα μόλις αρχίσει να εκτιμώ την έννοια του «παλιού» στα ρούχα και πραγματικά ήμουν στο πιο τέλειο μέρος της γης γι' αυτό. Στο Λονδίνο. Θυμάμαι αγόρασα από εκείνο το μαγαζάκι λίγα αλλά φοβερά χρήσιμα πράγματα. #not

Ένα ζευγάρι φούξια πεταλουδένιες βλεφαρίδες,

(ότι τις έχω φορέσει σε τηλεοπτικό αέρα, πολύ με προβληματίζει)

ένα διάφανο μακρύ λευκό '80s φόρεμα και αυτό το τούλινο γαλάζιο φουσκωτό prom dress.

Το είχα στριμώξει με τα χίλια ζόρια στην βαλίτσα μου γιατί το τούλι δεν μαζευόταν με τίποτα και το είχα φέρει γεμάτη ενθουσιασμό στην πατρίδα, για να μείνει τελικά κλεισμένο στην ντουλάπα για τα επόμενα δύο χρόνια.

Την Τετάρτη ήταν η βραδιά του!

Το έβγαλα με χαμόγελο από την ντουλάπα, το σιδέρωσα με ευλάβεια και μύρισε το δωμάτιο σαν να σιδερώνω τον καναπέ της προγιαγιάς μου, βρήκα τα αξεσουάρ που θα το συνδύαζα και το έβαλα με προσοχή στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου.

Έκανα όλες τις δουλειές μου και εκεί γυρω στις 20:00 τελείωσα!

Και είχα σβήσει από την κούραση.

Και είχαν λακίσει και οι υπόλοιποι της παρέας, ε, και γύρισα σπίτι.

Χάζευα ώρα με λυπημένα ματάκια το φόρεμα και πολύ είχα απογοητευτεί που είχα χάσει την ευκαιρία μου μαζί του.

Πού να το βάλω τώρα? Πού να πάω με δαύτο και να μην γίνω ρεζίλι?

Πόσο το αγαπώ και το έχω κλεισμένο στην αφάνεια?

Πόσο με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι?.........

ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!

Εγώ θα το βάλω! Στην επόμενή μου έξοδο. Γιατί μου αρέσει. Κι ας με κοροιδεύουν.

Κι έτσι κι έγινε.

Το Σάββατο πήγα σινεμά. Και το φόρεσα.

Ναι! Ήμουν αυτή με την τούλινη φούστα στα Village και το δερμάτινο.

Και πήγα να δω Twilight Saga και ήμουν σαν το παρανυφάκι στο γάμο της Bella και του Edward. Και μεταξύ μας, δεν καταλάβα γιατί σε αυτήν την αίθουσα να είμαι εγώ «το περίεργο» και όχι ας πούμε η Bella που είχε μείνει έγκυος από έναν βρυκόλακα και είχαν θυμώσει με το έμβρυο όλοι οι λυκάνθρωποι του δάσους ?!?!?

Ένα κορίτσι έξω από την αίθουσα, με ρώτησε «Γιατί είσαι ντυμένη έτσι κοπελιά?» και δυο-τρεις νομίζω φρίκαραν. Αλλά υπήρχαν και κάποιοι που χαμογέλασαν γλυκά και εγώ βασικά ήμουν χαρούμενη. Και ο Άλεξ με έβγαζε φωτογραφίες για να έχω αποδείξεις ότι το έκανα..

και ο pop-rock star στεκόταν δίπλα μου χωρίς να ντρέπεται..

κι εγώ έζησα το παραμύθι. Για λίγο. Χωρίς να πειράξω κανέναν. Το δικό μου παραμυθάκι. Χωρίς να με νοιάζει.

Γιατί μόνο έτσι έχει νόημα.. και πλάκα!

boo!

Υ.Γ. Σιγά που θα το γλύτωνε το καλλιτεχνικό shoot το φόρεμα.. (Photos & Hair by Spyros Samoilis, Make Up by Elsa Prwtopsaltis @Karamanos Studios #uperparagwgara)