Οι 40 ημέρες πέρασαν και πράγματι είναι σαν να πατήθηκε ένα μαγικό κουμπί προσαρμογής. Η μικρούλα δεν έπαψε να είναι απρόβλεπτη, απλά εγώ καλωσόρισα τη νέα μου ζωή, που για τη ώρα δεν θυμίζει σε τίποτα την προηγούμενη… (Ακόμη και τώρα σας γράφω με το ένα χέρι, γιατί το άλλο κρατάει την μικρή Ιωάννα που τις τελευταίες μέρες υποφέρει από ρινίτιδα… Αλήθεια, πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις χρησιμοποιώντας μόνο το ένα σου χέρι; Εντυπωσιακά πολλά… )
Η νέα μου ζωή λοιπόν περιστρέφεται γύρω από το μωρό 100%.
Οι σκέψεις μου για το μέλλον είναι ταυτισμένες με το δικό της. Πώς όμως φαντάζομαι το μέλλον της; ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω μέχρι να είναι εκείνη αυτή που θα αποφασίζει για τον εαυτό της;
Τα πράγματα στη χώρα μας είναι τόσο απογοητευτικά που πρώτη φορά σκέφτομαι τόσο σοβαρά ότι το μέλλον της θα ήταν καλύτερο κάπου αλλού. Πόσο λυπάμαι να βλέπω νέα παιδιά με άπειρες δυνατότητες εγκλωβισμένα στην ανεργία, θυμωμένα και δυστυχώς απογοητευμένα… Δεν θέλω και η μικρή Ιωάννα να ζήσει αυτό το άγχος και να της κοπούν τα φτερά. Δεν θέλω να ζει σε μια χώρα περίγελο για τους άλλους λαούς. Όσο κι αν αγαπάω την Ελλάδα, δεν μπορώ να μην θυμώνω με όλα αυτά που ζούμε, εξαιτίας μιας μικρής μειοψηφίας ασυνείδητων ανθρώπων. Δεν μπορώ επίσης να μη θυμώνω και με εμάς τους ίδιους, που κουβαλάμε κατοχικά σύνδρομα και νομίζουμε ότι είμαστε αδύναμοι να αλλάξουμε αυτά που δεν μας αρέσουν.
Πάντα φανταζόμουν μια πιο απλή ζωή, κοντά στη φύση. Μια ζωή που δεν συναντιέσαι με τον άντρα σου για μία ώρα το βράδυ, ενώ και οι δυο είστε πτώματα από την κούραση της ημέρας. Όπου οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να ζουν με το παιδί τους χωρίς να χάνουν τις στιγμές του… Πόσο δύσκολο είναι να χαιρόμαστε να ξυπνάμε το πρωί για να περάσουμε τη μέρα μας με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, χωρίς να αγχωνόμαστε για δάνεια και καταθέσεις… Ξέρω ότι θα σκέφτεστε ότι μάλλον θα έβλεπα πολύ το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» όταν ήμουν παιδί... Ισχύει κι αυτό… Όμως έτερον εκάτερον… Βαθιά μου πεποίθηση είναι κάτι που έχει ειπωθεί πολλάκις στο παρελθόν από διάφορους φιλόσοφους Ότι ο άνθρωπος βρίσκει τις ισορροπίες του και την ψυχική του ηρεμία, όταν ζει κοντά στη φύση.
Τι περίεργο! Η ζωή κοντά στη φύση φαντάζει μακρινό, ουτοπικό όνειρο… Σε τι σημείο έχουμε απαρνηθεί το αυτονόητο; Πόσο έχουμε ταυτίσει τις ζωές μας με λέξεις όπως το χρήμα, το άγχος, η κατάθλιψη… Έννοιες πολύ μακρινές από αυτό για το οποίο είμαστε πραγματικά φτιαγμένοι. Δυστυχώς, η κακή ανθρώπινη πλευρά κατάφερε να επικρατήσει καθώς όχι μόνο απαρνηθήκαμε τη φύση μας, αλλά κάνουμε και ότι περνάει από το χέρι μας για να καταστρέψουμε και τον πλανήτη… Δηλαδή το ίδιο μας το σπίτι…
Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο στοίχημα… Θα καταφέρω να προσφέρω στη μικρή μια ζωή απαλλαγμένη –όσο γίνεται- από περιττά άγχη που προέρχονται από ανούσιους φόβους; Μια ζωή ξέγνοιαστη, απλή και γαλήνια;…
Να είστε καλά!
Σ.
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
