Follow us

Πρόσευχε της Ανθούλας Αθανασιάδου

Η συγγραφέας μίλησε στην Miss Bloom για το βιβλίο της, την έμπνευσή της και όχι μόνο...

"Πρόσευχε" της Ανθούλας Αθανασιάδου και τις εκδόσεις Κέδρος 2012

Όταν οι ουρανοί είναι ανοιχτοί, πρόσεχε τι εύχεσαι


Η τριαντάχρονη Μάχη έχει μόλις χωρίσει και προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της. Εφαρμόζει λοιπόν τη συμβουλή της κολλητής της, Αμαλίας, που είναι δασκάλα της γιόγκα, και προσεύχεται στο σύμπαν για να βρει τον άντρα των ονείρων της. Και πράγματι το άλλο κιόλας πρωί, ο Ιάσονας χτυπάει την πόρτα της. Και όντως, φαίνεται ο άντρας των ονείρων της. Είναι όμως έτοιμη τελικά η Μάχη για να ζήσει το όνειρό της; Ακριβώς εκεί, αρχίζουν τα μπερδέματα. Καταφτάνει η μικρότερη αδερφή της από τη Γερμανία, κουβαλώντας τη δική της ερωτική σύγχυση, και πρέπει να ξεκαθαριστούν οι όχι και τόσο θερμές σχέσεις τους. Οι κρίσεις πανικού της χτυπούν επίσης την πόρτα. Και τέλος, γνωρίζει τον Αντρέα, έναν γοητευτικό δάσκαλο της γιόγκα, μέσω του οποίου γνωρίζει καλύτερα τον ίδιο της τον εαυτό.

Ένα υπέροχο, αισιόδοξο βιβλίο που με χιούμορ και ευαισθησία σε κάνει να σκεφτείς βαθύτερα για τη στάση σου απέναντι στη ζωή και στο όνειρο, το τι ζητάς και πώς θα το αποκτήσεις.

Η συγγραφέας μιλά στη Miss Bloom:

Τι σε ώθησε και σε ενέπνευσε, ειδικά σε αυτούς τους καιρούς, να γράψεις ένα βιβλίο για την πνευματικότητα, την πίστη και τη θετική σκέψη;
Η πνευματική αναζήτηση, ήταν και είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο να γράψω κάποια στιγμή ένα βιβλίο που να εισάγει τον αναγνώστη σ’ αυτόν τον υπέροχο και σχεδόν ανεξερεύνητο για πολλούς κόσμο. Το γεγονός ότι οι σημερινές συγκυρίες μας βάζουν όλους αντιμέτωπους με διαφόρων ειδών κρίσεις, νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία να «πάρουμε τη ζωή μας αλλιώς». Μπλεχτήκαμε για τα καλά στα γρανάζια της υλικής ευημερίας και έχουμε ξεχάσει τα σοφά λόγια όλων των φιλοσόφων και των πνευματικών ανθρώπων που πέρασαν απ’ αυτό τον πλανήτη. Κανένας τους δεν είπε ποτέ, ότι η ευτυχία και η εσωτερική γαλήνη κερδίζεται με ένα καινούργιο τζιπ, μια μεζονέτα με στεγαστικό αποπληρωμένο σε 30 χρόνια και διακοπές σε διάσημα Κυκλαδίτικα νησιά… Ζούμε στην τρέλα και στις καθημερινές ειδήσεις για όλο και περισσότερες αυτοκτονίες. Ε, λοιπόν η πίστη σε έναν ανώτερο Νου, που γνωρίζει το ανώτερο Καλό μας, θα τις είχε αποτρέψει. Θα μας είχε στρέψει προς μια άλλου είδους αναζήτηση, τα ευρήματα της οποίας δεν τα ταράζει καμία οικονομική ή άλλη κρίση…

...Και πώς νομίζεις, ότι θα αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα, μιλώντας για τις γυναίκες, πάντα, όταν πλέον το βασικό ζήτημα είναι η διατήρηση της ύλης;
Οι γυναίκες λοιπόν, πιστεύω πως από την φύση τους είναι πιο κοντά στην πνευματικότητα και στην ικανότητα να αντιλαμβάνονται τους αδιόρατους κραδασμούς του σύμπαντος. Είμαστε πλάσματα μεταξύ ουρανού και γης και όσο κι αν η εποχή αυτή προσπαθεί να εξαφανίσει αυτές μας τις ικανότητες, ποτέ δεν θα το καταφέρει εξ’ ολοκλήρου.
Οι γυναίκες έχουμε διαίσθηση, βλέπουμε όνειρα, «μυρίζουμε τον αέρα» και ξέρουμε από «μέσα» αν τα παιδιά μας είναι καλά, αν ο σύντροφός μας είναι μαζί μας ή αλλού, αν η κολλητή μας μας χρειάζεται.
Απλά πρέπει να ξαναθυμηθούμε και να ενεργοποιήσουμε στο φουλ, όλες αυτές τις ικανότητες. Και τότε, τα δύσκολα θα γίνουν πιο εύκολα.
Διαφωνώ εντελώς πως το ζητούμενο σήμερα είναι η διατήρηση της ύλης. Το ζητούμενο για μένα, είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας στην ΑΛΗΘΕΙΑ. Στην βαθιά και αληθινή μας φύση. Στη σχέση μας με την γη, τους ανθρώπους, τα ζώα, την αγάπη. Να ξεχωρίσουμε τι έχει αιώνια αξία και τι είναι παροδικό. Και όταν το κάνουμε αυτό, ο κόσμος μας θα πλησιάζει περισσότερο στον Παράδεισο… Ας γίνουν λοιπόν οι γυναίκες οι αρωγοί αυτής της νέας εποχής. Η προσφορά, η αγάπη, η συμφιλίωση, είναι γένους θηλυκού.

Πρόσευχε της Ανθούλας Αθανασιάδου


Σε ποιά σημεία είσαι ή έχεις υπάρξει εσύ Μάχη - ή Ειρήνη;

Η Μάχη και η Ειρήνη, οι δυο όψεις της ίδιας γυναίκας, εννοείται πως είναι το σύμβολο των εσωτερικών μας συγκρούσεων των πολλών μας προσώπων. Για να ακριβολογήσω, των πολλών και αντιφατικών μας επιθυμιών. Έχω υπάρξει λοιπόν και Μάχη και Ειρήνη. Ως προς τα γεγονότα της ιστορίας, πολλά είναι αυτοβιογραφικά. Πχ, ο τρόπος με τον οποίο γνώρισα τον δεύτερο σύζυγό μου, μοιάζει πολύ με τον τρόπο που η Μάχη γνωρίζει τον Ιάσονα.
Στο τέλος της ιστορίας πάντως, η Ειρήνη-Ανδρομάχη, συμφιλιώνεται με τις πολλές πλευρές της προσωπικότητάς της, μέσω της αγάπης του Ιάσονα. Αυτό είναι και ο αγώνας. Μόλις συμφιλιωθούμε με το μέσα μας και βάλουμε μια κάποια τάξη, σταματάει και η ατελείωτη «Μάχη»..

Οι στίχοι σου, τα κείμενά σου, και βέβαια το βιβλίο σου, μιλάνε πάντα για την αγάπη, σαν να μην εξαντλείται ποτέ αυτό το θέμα. Υπάρχει αυτάρκεια, μέτρο και όριο στην αγάπη;
Ναι. Η αγάπη είναι όντως το επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε ότι γράφω. Μα…αυτό δεν είναι ουσιαστικά το βασικό θέμα της ανθρωπότητας; Της ύπαρξής μας; Αυτό δεν αναζητάμε όλοι; Ο καθένας με τον τρόπο του, αλλά μοιάζει λες κι ολόκληρος ο πλανήτης βογγάει από έλλειψη αγάπης. Κι όταν κάποιες σπάνιες περιόδους ή στιγμές νιώθουμε επαρκώς την αγάπη να μας τυλίγει, είμαστε ευτυχισμένοι. Πλήρεις. Όχι, δεν υπάρχει μέτρο και όριο στην αγάπη. Αγαπάτε όσο θέλετε, μοιράστε αγάπη, δώστε, δώστε, δώστε… Όλη θα σας επιστραφεί.
Αντιγράφω με σεβασμό τα λόγια ενός πολύ μεγάλου Διδασκάλου: «Η αγάπη έχει μόνο αρχή, δεν έχει τέλος…» .



Δες επίσης:

Το βιβλίο της εβδομάδας: "Ο γιος του δασκάλου" του Γιάννη Ξανθούλη
Διαβάζουμε το "Hotel Chelsea" του Γιώργου Γλυκοφρύδη και μιλάμε με τον συγγραφέα

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr